Με πρωτοφανή προσέλευση γονέων πραγματοποιήθηκε εψές η συνάντηση γονέων στο Σχολείο μας με καλεσμένη μας την κυρία Λήδα Μιχαηλίδου, Κοινωνική λειτουργό-Ψυχοθεραπεύτρια, η οποία ανέπτυξε το θέμα: «Πόσο στην πραγματικότητα οι γονείς χαίρονται τα παιδιά τους;».
Την ευχαριστούμε θερμά για την εξαιρετική της προσέγγιση, καθώς και όλους εσάς για τη ενεργή συμμετοχή σας!
Περίληψη ομιλίας
Πώς/πόσο χαίρομαι το παιδί μου;
Ότι είμαστε στην ίδια οικογένεια δεν σημαίνει ότι συσχετιζόμαστε αυθεντικά. Ότι καλύπτουμε τις βασικές και τις πνευματικές ανάγκες, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι καλύπτουμε και τις συναισθηματικές. Ενώ φαίνεται αυτονόητος ο λόγος για τον οποίο αποκτούμε παιδιά, τα κάνουμε για να τα χαρούμε, τελικά στην πράξη δεν το βιώνουμε πάντα έτσι. Οι βασικοί λόγοι που μας εμποδίζουν από το να χαρούμε το αυτονόητο θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής:
Α. Η έντονη επιθυμία μας να τα κάνουμε όλα σωστά σε σχέση με το παιδί μας, μας οδηγεί στην υιοθέτηση μη ευέλικτων τρόπων. Αποτελεσματικοί, διεκπεραιωτικοί γονείς δεν σημαίνει χαρούμενοι γονείς και χαρούμενα παιδιά.
Β. Η έλλειψη χρόνου και γενικότερα η διαχείριση του σε σχέση με το παιδί, τον σύντροφο αλλά και με τον εαυτό μας.
Γ. Η μειωμένη αυτοφροντίδα και η αδυναμία δημιουργίας άλλων πηγών χαράς πέραν του παιδιού, οδηγεί τον γονιό σε μια «στερημένη» ερεθισμάτων και εμπειριών καθημερινότητα που δεν προάγει την ευχαριστιακή σχέση με το παιδί.
Βασική προϋπόθεση για να χαρώ το παιδί μου είναι η δημιουργία συναισθηματικής σχέσης μαζί του, μη εστιάζοντας μονάχα στο «πρόβλημα», μη μπαίνοντας διαρκώς με αγωνία και υιοθετώντας ένα βλέμμα αποδοχής και άνευ όρων αγάπης προς εκείνο.
Τελικά, το να χαιρόμαστε πραγματικά την σχέση με τα παιδιά μας είναι το πιο απλό, το πιο αυθόρμητο και το πιο βαθιά υπαρξιακό αγαθό που μπορούμε να προσφέρουμε σε εκείνα αλλά και σε εμάς τους ίδιους.
Λήδα Μιχαηλίδου
Κοινωνική Λειτουργός, ψυχοθεραπεύτρια
