Η προσαρμογή στο Σχολείο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό και ταυτόχρονα ευαίσθητο ζήτημα. Είναι το πρώτο αλλά και το κυριότερο βήμα που καλούμαστε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, γονείς, παιδί και δάσκαλοι. Ένα βήμα μεγάλο που απαιτεί θάρρος και αποφασιστικότητα!
Ένα βήμα διπλό. Από τη μία το παιδί αποχωρίζεται την ολοκληρωτική παρουσία, ασφάλεια και φροντίδα των γονέων και από την άλλη ανοίγεται ένας νέος ορίζοντας κοινωνικοποίησης, ερεθισμάτων, διανοητικής και συναισθηματικής εξέλιξης, μέσω νέων δεσμών και σχέσεων.
Όλη η ομάδα του Μικρού Πρίγκιπα, με την 29ετή πλέον εμπειρία της, είναι έτοιμη να στηρίξει το παιδί αλλά και εσάς, τους γονείς σε αυτή την πρώτη μετάβαση, ώστε να δημιουργήσουμε μαζί ένα εξιδανικευμένο σχέδιο προσαρμογής.
Θα θέλαμε να γνωρίζετε ότι:
- Η προσαρμογή αυτή είναι μια υγιής και αναμενόμενη διαδικασία για όλους μας.
- Όταν ο γονιός εμπιστευθεί το νέο “σπίτι” του παιδιού του τότε και το παιδί το αντιλαμβάνεται και μέσα από αυτή τη σιγουριά προσαρμόζεται πιο εύκολα και ομαλά.
- Κάθε παιδί και γονέας είναι ξεχωριστοί και η προσαρμογή του κάθε μας μαθητή είναι διαφορετική.
- Το σχολείο μας σέβεται απόλυτα την ιδιαιτερότητα του κάθε μας μαθητή και του κάθε γονιού. Χωρίς ποτέ να σας πιέζουμε, σας ενισχύουμε και σας πλαισιώνουμε με σεβασμό και νοιάξιμο!
Έτσι είναι και οι πρώτες μέρες στο σχολείο…
Μια προσαρμογή για το παιδί, αλλά και τον γονιό. Μια ακόμα προσαρμογή, όπως πολλές που ήρθαν και άλλες που θα ‘ρθουν.
Μήπως είναι όμως και μια ημέρευση, όπως αυτή του Μικρού Πρίγκιπα και της αλεπούς; Θέλει υπομονή, εμπιστοσύνη, αποφασιστικότητα, αγάπη και δώσιμο…
Και, πέφτοντας χάμω στο γρασίδι, έκλαψε. Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού.
– Καλημέρα, είπε η αλεπού.
– Καλημέρα, αποκρίθηκε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας και γύρισε, μα δεν είδε τίποτα.
– Εδώ είμαι, είπε μια φωνή, κάτω από τη μηλιά…
– Ποια είσαι;, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Μου φαίνεσαι πολύ όμορφη.
– Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
– Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος…
– Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δε μ’ έχουν ημερώσει.
– Α! με συγχωρείς, έκανε ο μικρός πρίγκιπας.
Το σκέφτηκε όμως και πρόσθεσε:
– Τι πάει να πει «ημερώσει»;
– Εσύ δεν είσαι αποδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις;
– Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «ημερώσει»;
– Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούνε. Μεγάλος μπελάς! Ανατρέφουν όμως και κότες. Αυτό είναι το μόνο τους όφελος. Κότες γυρεύεις;
– Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει «ημερώσει»;
– Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ, είπε η αλεπού. Σημαίνει «να δημιουργείς δεσμούς…».
– Να δημιουργείς δεσμούς;
– Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο μ’ άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σ’ έχω ανάγκη. Μήτε κι εσύ μ’ έχεις ανάγκη. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο…
– Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι…, νομίζω πως με ημέρωσε…